Ubezpieczenia i Prawo Pracy nr 9 (579) z dnia 1.05.2023
Poszczególne absencje chorobowe zliczane do jednego okresu zasiłkowego
Pracownik (w wieku 55 lat) chorował od 1 do 14 lutego 2022 r., od 8 do 16 września 2022 r. i od 3 października 2022 r. do 19 marca 2023 r. Za dwa ostatnie okresy wypłaciliśmy mu zasiłek chorobowy. Następnie od 20 do 27 marca 2023 r. przebywał na urlopie wypoczynkowym (lekarz medycyny pracy orzekł, że jest zdolny do pracy). Ponownie pracownik zachorował 28 marca 2023 r. i otrzymał zwolnienie lekarskie do 16 kwietnia 2023 r. Jak w takim przypadku ustalić okres zasiłkowy?
Obliczając okres zasiłkowy pracodawca musi zsumować do niego wszystkie okresy niezdolności do pracy wymienione w pytaniu (poza absencją przypadającą w lutym 2022 r.).
Pracownikowi niezdolnemu do pracy z powodu choroby przysługuje wynagrodzenie chorobowe i/lub zasiłek chorobowy. Zasady ich wypłaty reguluje odpowiednio Kodeks pracy oraz ustawa zasiłkowa. Zgodnie z art. 92 § 1 pkt 1 K.p., pracownik, który ukończył 50. rok życia zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Z tym że dotyczy to niezdolności do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50. rok życia (art. 92 § 5 K.p.). Od 15. dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym przysługuje mu zasiłek chorobowy finansowany ze środków FUS.
Zwracamy uwagę! Jeśli tak jak w pytaniu niezdolność do pracy powstała w jednym roku kalendarzowym i trwa nieprzerwanie w następnym, a 31 grudnia pracownik miał prawo do zasiłku chorobowego, to od 1 stycznia nadal przysługuje mu ten zasiłek za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy. Dopiero wystąpienie przerwy w niezdolności do pracy (choćby jednodniowej) powoduje, że pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego z nowego limitu przysługującego w danym roku kalendarzowym.
Ustalając zasady, na jakich ubezpieczony nabywa prawo do świadczeń chorobowych, ustawodawca w art. 8 ust. 1 ustawy zasiłkowej zastrzegł, że zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy zasiłkowej nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. Jest to tzw. okres zasiłkowy.
Sposób obliczania okresu zasiłkowego, w którym uwzględnia się zarówno okresy orzeczonej niezdolności do pracy, za które przysługuje wynagrodzenie chorobowe, jak i zasiłek chorobowy, reguluje art. 9 ustawy zasiłkowej:
Do okresu zasiłkowego | |||||||||||
wlicza się | nie wlicza się | ||||||||||
|
|
Przy ustalaniu okresu zasiłkowego nie jest istotne czy niezdolność do pracy przed przerwą i po przerwie została spowodowana tą samą czy inną chorobą. Znaczenie ma natomiast długość przerwy pomiędzy nimi. Przez przerwę w niezdolności do pracy należy rozumieć dni pomiędzy kolejnymi okresami absencji chorobowych, w czasie których pracownik był zdolny do pracy (nie chodzi więc tylko o samą przerwę w wystawianiu zwolnień lekarskich).
Ważne: W razie wątpliwości przy ustalaniu okresu zasiłkowego, płatnik zasiłku może wystąpić w tej sprawie z pytaniem do ZUS. W tym celu pomocny jest formularz przygotowany przez ZUS o symbolu ZAS-64. |
W sytuacji z pytania przerwy pomiędzy absencjami chorobowymi, począwszy od powstałej 8 września 2022 r., nie przekraczają 60 dni. Dlatego przy ustalaniu okresu zasiłkowego należy je zsumować i wliczyć do tego samego okresu zasiłkowego, który został otwarty we wrześniu 2022 r. Oznacza to, że 182-dniowy okres zasiłkowy wyczerpał się 1 kwietnia 2023 r., co wynika z wyliczenia: 9 dni (od 8 do 16 września 2022 r.) + 168 dni (od 3 października 2022 r. do 19 marca 2023 r.) + 5 dni (od 28 marca do 1 kwietnia 2023 r.) = 182 dni. Dodajmy, że w związku z tym, iż ostatnia absencja chorobowa powstała po przerwie przypadającej na urlop wypoczynkowy, pracownik za czas choroby od 28 marca do 1 kwietnia 2023 r. miał prawo do wynagrodzenia chorobowego. Od dnia następującego po wyczerpaniu okresu zasiłkowego pracodawca powinien zaprzestać wypłaty świadczenia chorobowego, a dalszy okres orzeczonej niezdolności do pracy potraktować jako okres usprawiedliwionej nieobecności w pracy (do czasu ewentualnego przyznania świadczenia rehabilitacyjnego).
Zwracamy uwagę! Pracownikowi, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a jego dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie tej zdolności, przysługuje świadczenie rehabilitacyjne (art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Jest ono przyznawane na okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż na 12 miesięcy.
O stanie zdrowia uzasadniającym jego przyznanie orzeka lekarz orzecznik ZUS (albo w II instancji - komisja lekarska ZUS), natomiast decyzję w tej sprawie wydaje ZUS. Do przyznania i wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego niezbędne są:
- wniosek o świadczenie rehabilitacyjne na formularzu ZNp-7 (wypełniony częściowo przez pracownika i pracodawcę),
- zaświadczenie o stanie zdrowia na formularzu OL-9 (wypełnione przez lekarza prowadzącego leczenie),
- wywiad zawodowy z miejsca pracy na formularzu OL-10 (wypełniony przez pracodawcę).
Wymienione formularze dostępne są na naszej stronie internetowej www.druki.gofin.pl.
ZUS w decyzji przyznającej świadczenie rehabilitacyjne jako dzień rozpoczęcia jego płatności wskazuje pierwszy dzień po wyczerpaniu okresu zasiłkowego.
www.KalkulatoryWynagrodzen.com.pl:
Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
www.KalkulatoryPodatkowe.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
Wskaźniki
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
Kalkulatory - archiwum
Narzędzia księgowego i kadrowego
Przepisy prawne
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM - Prawo pracy
Forum aktywnych księgowych i kadrowców
|